آیا فرزندان ، خویشاوندان یا دوستانی در سن مدرسه دارید که روزانه به مدرسه رفت و آمد دارند؟ در این صورت لازم است بدانید یک عامل تهدید کننده سلامت عزیزانمتان در مدرسه وجود دارد که مخاطره آفرین و بی بو و بی رنگ است.
همانطور که در مقالات قبلی مطرح شده است مواجهه با غلظتی بیش از pCi / L 4 بر لیتر برای سلامت افراد مخاطره آفرین است. بله این همان خطر بی بو و بی رنگ در کمین وعامل سرطان ریه است. قرار گرفتن دانش اموزان در این سطح از غلظت گاز رادون معادل کشیدن نیم بسته سیگار در روز است.
اگر فرض کنیم که کودکان ما در مدارس با همچین غلظتی به مدت یک سال به مدت ۸ یاعت در روز و ۱۸۰ روز در سال هستتند، آنگاه این کودکان با غلظتی بسار فراتر از مقادیر مطرح شده توسط کمیسیون نظام هسته ای و حفاظتی دریافت می کنند.
ریه های کودکان و افراد در حال رشد نسبت به بزرگسالان در معرض آسیب پذیری بیشتری در اثر استنشاق گاز رادون است. شکل ریه متفاوت و نرخ تنفس بالاتر در کودکان منجر به افزایش میزان ورود گاز رادون به داخل ریه های انها و متعاقب آن افزایش احتمال اسیب پذیری سلول های ریه می شود. با تخریب DNA سلول های ریوی، این سلول ها سرطانی شده و مخاطرات جدی را به دنبال دارد. یک بررسی اجمالی نشان می دهد از هر ۵ مدرسه در ایالت متحده آمریکا حداقل یک کلاس غلظت رادون بیش از pCi / L 4 وجود دارد و این همان سطحی است که EPA توصیه می کند که اقدامات اساسی جهت کاهش غلظت گاز رادون صورت پذیرد.
با توجه به ویژگی های ظاهری گاز رادون از جمله بی بو و بی رنگ بودن آن، تنها راه پی بردن به میزان غلظت گاز رادون این است که با انجام آزمایش های تخصصی میزان آن را داخل مدارس تخمین زد.
والدین به عنواتن حافظان کودکانشان باید اطمینان حاصل کنند کمه ارزیابی های ایمنی لازم در مدرسه به منظور اطمینان از میزان غلظت گاز رادون که کودکانشان تنفس می کنند، به صورت دوره ای صورت می پذیرد.
