در سال ۱۹۶۰، عصب شناس، آلن فری، در مرکز الکترونیک پیشرفته دانشگاه کورنل، در مورد تاثیر میدان های الکترومغناطیسی بر سیستم عصبی کنجکاو شد و بسیار قبل تر از زمانی که تلفن های همراه تجاری شوند توانست یافته های خود را در نهایت ثابت کند که پرتوهایی با فرکانس رادیویی دارای اثر قابل اندازه گیری در مغز می باشند. در میان دیگر نتایج مهم، فری مشخص کرد که امواج با فرکانس ۱۹۰۰مگا هرتز-دقیقا همان طول موج استفاده شده توسط بسیاری از تلفن های همراه امروزی، اثرات بیولوژیکی قابل توجهی دارند.
با تزریق یک رنگ فلورسنت به خون یک موش مشاهده می شود که این رنگ با سیستم گردش خونی به تمام ارگان های بدن به جز مغز وارد می شود. یک پژوهش در ۱۹۲۰ نشان داده بود که چطور مغز از سموم یا آلاینده های موجود در جریان خون با استفاده از یک سد مناسب به نام ” سد خونی مغزی” محافظت می شود. ولی فری به پدیده ی جالبی دست یافت، او نشان داد که فرکانس های رادیویی ضعیف، همان فرکانس هایی که امروزه در تلفن های همراه استفاده می شوند، موجب باز شدن این سدهایی که به صورت نرمال بسته هستند می شود. فری با تزریق رنگ فلورسنت به موشها و قرار دادن آن ها به مدت چند دقیقه در معرض امواج بسیار ضعیف مایکروویو، مشاهده کرد که مغز موش ها بعد از چند دقیقه شروع به فلورسنت کرد که این نشانه ی شکسته شدن سد خونی مغزی بود. نتایج تحقیقات فری در سال ۱۹۷۵ در سالانه ی آکادمی علوم نیویورک منتشر شد. کمی بعد از آن، دو آزمایشگاه دیگر، با استفاده از دیگر تکنیک های مطالعه خونی مغزی، اثرات مشابه پرتو فرکانس رادیویی را نشان دادند.
همچنین مطالعات بالینی و تجربی آسیب DNA و تجزیه و تحلیل DNA ریشه مو در معرض اشعه تلفن همراه، آسیب DNA قابل توجهی را به ریشه های مو در معرض اشعه تلفن همراه ۹۰۰MHZ نشان داده است. مشاهده شده است که DNA سلول های ریشه موی انسان با قرارگیری به مدت ۱۵ یا ۳۰ دقیقه در معرض تابش فرکانس رادیویی، دچار آسیب می شوند.
منبع:
http://ehtrust.org
