مطالعات جدید انتشار یافته در مجله ایمینولوژی افق جدیدی را در مبحث آلودگی الکترومغناطیسی و بیماری های سیستم ایمنی بدن ایجاد کرده است. اگرچه ما با منابع طبیعی امواج الکترومغناطیسی ناشی از فضای اطراف خود مواجه هستیم، اما بخش عظیمی از آلودگی امواج الکترومغناطیسی ناشی از منابع ساخت دست بشر است.
در واقع اثرپذیری بیولوژی بدن بر اساس تاثیر پذیری فیزیولوژی است که بر مبنای میدان های الکترومغناطیسی است. در واقع این سطح از انرژی که بسیار پایین است و به عنوان انتشاز فتونی سلول ها نام گذاری می شود با حواس ما قاب درک نبوده ولی یکی از پایه های اساسی فیزیولوژی بدن است. بنابراین می تواند توسط آلودگی های الکترومغنااطیسی دچار اختلال شود.
اگر چه قوانین بهداشت عمومی فعلی بر روی اثرات مواجهه کوتاه مدت تأکید نموده است، تحقیقات نشان می دهد که دوز و مواجهه مداوم با امواج الکترومغناطیسی می تواند بر مخاطرات ناشی از آلودگی الکترومغناطیسی اثرگذار باشد. در حدود دو سوم از مطالعات در راستای ابررسی ثرات اکولوژیکی تابش الکترومغناطیسی است و محققان اظهار داشتند که “شواهد موجود نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض پامواج الکترومغناطیسی در سطوح موجود در محیط، ممکن است به ویژه بر سیستم ایمنی، عصبی، قلب و عروق و تولید مثل تأثیر بگذارد”.
Balmori, A. (2014). Electro smog and species conservation. Science of the Total Environment, 496, 314-316.
اگرچه امواج الکترومغناطیسی در سطوح کم تاثیر گذار نبوده، اما اثرات ناشی از پرتوهای یونیزان حتی در سطوح کم بسیار شدید است. مانند تابش های ثانویه در یونیزه اثرات عمیقی بر فیزیولوژی انسانی می گذارد.
Marshall, T.G., & Heil, T.J.R. (2017). Electro smog and autoimmune disease. Immunology Research.
برای مثال، قرار گرفتن در معرض تابش ثانویه ناشی از سوانح هسته ای. اما برخی از دانشمندان حتی پیشنهاد کردند که رادون به عنوان یک رویکرد درمانی برای آرتریت روماتوئید مفید است.
Shreder, K. et al. (2016). Low-dose ionizing radiation inhibits adipocyte induced inflammation in rheumatoid arthritis. Annals of Rheumatologic Disease, 75, A64. doi: 10.1136/annrheumdis-2016-209124.151.
با این حال، اغلب بین زمان وقوع پرتوگیری و مشاهده علائم بالینی رابطه ای وجود دارد. آسیب به سیستم ایمنی غلب تا زمانی که تواند بر تغییرات غلبه کند، صورت نمی گیرد. علاوه بر این دانشمندان معتقدند پرتوهای یونیزان هستند که می توانند بر بدن آسیب وارد کنند در حالی که چنین نیست.
به عنوان مثال، یک گروه تحقیقاتی تحت رهبری لوشینوف دریافتند که پرتوگیری مزمن از امواج الکترومغناطیسی در سطوح پایین موجب اختلال در پاسخ سیستم ایمنی موشها می شود که تاثیر منفی بر سیستم ایمنی آنها بر جای گذاشته است.
Lushnikov, K.V. et al. (2001). Effect of extremely high frequency electromagnetic radiation of low intensity on parameters of humeral immunity in healthy mice. Biofizika, 46, 753–۷۶۰٫
پروتین های بدن انسان مسئول پاسخ گویی به امواج الکترومغناطیسی هستند.
بیومولکولها که دائما در حال برخورد و تعامل مولکولی در مقیاس picoseconds هستند تدحت تابش امواج الکترومغناطیسی می توانند آیب پذیری داشته باشند. تبه گفته محققان مارشال و هیل، “به نظر می رسد احتمالا مواجهه با میدان های الکترومغناطیسی در سطوحی بسیار پایین تر از شدت میدان هایی که در مطالعات مورد بررسی واقع می شود می تواند اثر گذاری خود را داشته باشد.
Marshall, T.G., & Heil, T.J.R. (2017). Electro smog and autoimmune disease. Immunology Research.
آلودگی امواج الکترومغناطیسی در هر دو فرکانس بسیار پایین (ELF) و یا در فرکانس رادیویی (RF)، منجر به ایجاد یک پاسخ تحریکی استرس سلولی، یا به بیان دیگر منجر به بیانپاسخ ژن های استرس از جمله پروتئین شوک حرارت ۷۰ HPS می شوند.
Miah, T., & Kamat, D. (2017). Current understanding of the health effects of electromagnetic fields. Pediatric Annals, 46(4), e172-e174. Doi: 10.3928/19382359-20170316-01.
عملکرد پروتئین دیگر انسان، به نام لیزوزیم، توسط تابش امواج الکترومغناطیسی مختل شده است (۱۵). لیزوزیم آنزیم ضد میکروبی آزاد شده از گرانول های سیتوپلاسمی سلول های ایمنی مانند گرانولوسیت ها و ماکروفاژها (۱۶) هستند.
Turton, D.A. et al. (2014). Terahertz underdamped vibrational motion governs protein-ligand binding in solution. Nature Communications, 5, 3999. Doi: 10.1038/ncomms4999
Turton و همکارانش (۲۰۱۴) نشان می دهند که تابش امواج الکترومغناطیسی در فرکانس تراهرتز غیراتصال لیزولیم به لیگاند را دستخوش تغییر می کند که می تواند به نوبه خود بر عملکرد بیولوژیکی لیزوزیم تاثیر می گذارد اگرچه این فرکانس سیار بالاتر از فرکانس های آلوگی امواج الکترومغناطیسی پس زمینه است اما دلیل برای اثبات آسیب پذیری بدن انسان در رابطه با تهاجم امواج الکترومغناطیسی به بدن او است.
Turton, D.A. et al. (2014). Terahertz underdamped vibrational motion governs protein-ligand binding in solution. Nature Communications, 5, 3999. Doi: 10.1038/ncomms4999.
مطالعا حاکی از تاثیرپذیری گیرنده های ویتامین D و حساسیت انها نسبت به تداخل الکترواسموگ است. کپی شدن اطلاعات به هنگام تقسیم سلولی می تواند بر انتقال اطلاعات تاثیرگذاری داشته باشد.
Marshall, T.G., & Heil, T.J.R. (2017). Electro smog and autoimmune disease. Immunology Research.
در سال ۱۹۸۷، Bise یک مطالعه آزمایشی منتشر کرد که در آن مواجه با امواج الکترومغناطیسی در سطوحی بسیار پایین تر از شدت امواج الکترومغناطیسی در نواحی شهری تغییرات گذرایی را در امواج مغزی و رفتار انسانی ایجاد کرده است. این امواج احتملا با ایجاد کننده امواج بیوالکتریکی تعامل داشته و از این رو می توانند با افزایش و کاهش فرکانس و دامنه امواج ثبت شده در ثبت شده در امواج الکتروآنسفالوگرام اثرات قابل توجهی را ایجاد نماید.
Bise, W. (1978). Low power radio-frequency and microwave effects on human electroencephalogram and behavior. Physiological Chemistry and Physics, 10(5), 387-398.
علاوه بر این، مطالعات نوروفیزیکی و الکتروانسفالوگرافی نشان می دهد که تحریک پذیری کورتکس ناشی از مواجه با امواج الکترومغناطیسی به ویژه در مناطق رو به جلوی مغز، که به طور متناقض با زمان واکنش سریع تر ارتباط دارد، می تواند در ایجاد اختلال خواب تاثیر گذار باشد.
Zhang, J., Sumich, A., & Wang, G.Y., (2017). Acute effects of radiofrequency electromagnetic field emitted by mobile phone on brain function. Bio electromagnetics, 38(5), 329-338. doi: 10.1002/bem.22052.
کلاه ایمنی با تکنولوژی کنخ های پلی استری پوشش داده شده با نقره و تاثیرات آن بر بهبود بیماری های خود ایمنی
مطالعات اخیر نشان داده است که بیمارانی که از لباس های محافظ متشکل از نخ های پلی استری پوشش داده شده با نقره بهره می برند که قابلیت جلوگیری از نفوذ امواج را دارا می باشند، روند بهبودی بهتری را داشتند لذا محققین تصمیم گرفتند از این کلاه ها برای درمان این افراد استفاده نمایند. در مطالعات خود ۶۴ بیمار را مورد بررسی قرار دادند که در ۹۰ درصد موارد تغییرات قطعی در بهبود علائم آنها مشاهده شده است. این شایدذ به دلیل حساسایت بالای بیماران سیستم خود ایمنی به امواج الکترومغناطیسی است.
Marshall, T.G., & Heil, T.J.R. (2017). Electro smog and autoimmune disease. Immunology Research.
از آنجا که میدان های الکتریکی ناشی از اختلاف ولتاژ هستند، در حالیکه میدان های مغناطیسی ناشی از جریان الکتریکی می باشند، EMF ها می توانند مانع گرادیان پروتون و جریان الکترون ها در داخل غشای میتوکندری درونی شوند که یک فرآیند فسفوریلاسیون اکسیداتیو مشروط است. تنفس هوازی وابسته به اکسیژن، که بر فسفوریلاسیون اکسیداتیو متکی است، فرآیندی است که تولید آدنوزین تری فسفات (ATP) انرژی سلولی را در کارخانه های انرژی سلولی ما، میتوکندری، هدایت می کند.
این ارگانل ها برای هر فرآیند وابسته به انرژی در بدن اساسی است، اما مخصوصا برای سیستم عصبی که خواستار انرژی است، ضروری است. بنابراین، تغییرات EMF در عملکرد میتوکندری ممکن است روی شناخت تأثیر بگذارد و حتی توسعه بیماریهای نورودنژنتیک مانند آلزایمر و پارکینسون را نشان دهد که ناشی از اختلال عملکرد میتوکندری است. در حقیقت، اختلال در میتوکندری ناشی از EMF ممکن است در بسیاری از بیماری هایی که در آن سقوط میتوکندریال دخیل است، شامل اختلالات روانپزشکی، بیماری های خود ایمنی، سردرد میگرنی، آتاکسی، سکته مغزی، دیابت، بیماری قلبی، درد نوروپاتیک، سندرم خستگی مزمن، فیبرومیالژی ، و بیماری کبد موثر باشد.
Pieczenik, S.R., & Neustadt, J. (2007). Mitochondrial dysfunction and molecular pathways of disease. Experimental and Molecular Pathology, 83, 84-92.
Blank, M.M., & Goodman, R. (2009). Electromagnetic fields stress living cells. Pathophysiology, 16(2–۳), ۷۱–۷۸٫ doi:10.1016/j.pathophys.2009.01.006
Burlaka, A., Salyut, M., Gafurov, M., Lukin, S., Potaskalova, V., & Sidorik, E. (2014). Changes in mitochondrial functioning with electromagnetic radiation of ultra-high frequency as revealed by electron paramagnetic resonance methods. International Journal of Radiation Biology, 90(5), 357-362.
یافتن ارتباط بین امواج الکترومغناطیسی فرکانس پایین و لوسمی در کودکان و تفسیر آن بسیار سخت و دشوار است. اما در مطالعات اپیدیمیولوژی رابطه ای بین سرطان در کودکان و امواج الکترومناطیسی قابل مشاهده است. در مطالعات حیوانی رابطه ای بین تومورهای بدخیم و به طور ویژه گلیوما مشاهده شده است.
علاوه براین شکستگی هایی در DNA ناشی از مواجهه با امواج الکترمغناطیسی دیده شده است که هرگونه آسیب در DNA که نیاز به ترمیم دارد می تواند منجر به ایجاد سلول های سرطانی شود. به همین منوال AAP یا اکادمی اطفال آمریکا استفاده از هدفون های بی سیم و قرار گرفتن در مجاورت سیم های برق را مخاطره امیز اعلام نموده است و استفاده از آن را منع کرده است.
National Toxicology Program, Public Health Services, National Institutes of Health, & US Department of Health and Human Services. (2004). NTP technical report on the toxicology and carcinogenesis studies of Elmiron (Cas No. 37319–۱۷-۸) in F344/N rats and B6C3F1 mice (Gavage Studies). National Toxicology Program Technical Report Series, 512, 7–۲۸۹٫
Sadetzki, S.S., Langer, C.E., & Bruchim, R. (2014). The MOBI-Kids study protocol: challenges in assessing childhood and adolescent exposure to electromagnetic fields from wireless telecommunication technologies and possible association with brain tumor risk. Frontiers in Public Health, 2, 124. doi:10.3389/fpubh.2014.00124
Liu, Y. et al. (2015). Effect of 50 Hz Extremely Low-Frequency Electromagnetic Fields on the DNA Methylation and DNA Methyltransferases in Mouse Spermatocyte-Derived Cell Line GC-2. BioMed Research International.
اگرچه اطلاعات بیشتر مورد نیاز است تا بتوان در رابطه با مخاطره امیز بودن امواج به طور قطع نظر داد، راه حل های ساده ای به منظور کاهش اثرات امواج الکترومغناطیسی وجود دارند که یکی از آنها حذف تلفن بیسیم، قطع فیوز بخش هایی از منزل، استفاده از پشه بند ضد امواج به هنگام خواب و خاموش کردن مودم های وای فای است که توسط دکتر Dietrich Klinghardt ارائه شده است.
علاوه بر این، برای خنثی کردن اثرات مخاطره آفرین امواج الکترومغناطیسی اتصال زمین است که از این طریق بارهای الکتریکی می شود و از این طریق اختلالات الکترو اسموژن به حداقل می رسد.
Oschman, J.L. (2009). Charge transfer in the living matrix. Journal of Bodywork and Movement Therapy, 13(3), 215-218.
Chevalier, G. et al. (2012). Review article: Earthing: Health Implications of Reconnecting the Human Body to the Earth’s Surface Electrons. Journal of Environmental and Public Health, 1-8.
