طبق آیین نامه های فعلی ساخت و ساز، ساخت یک ساختمان جدید باید اطمینان این اطمینان را ایجاد کند که ساکنان آن در معرض غلظتی از گاز رادون که منجر به ایجاد یک خطر بالقوه می شود قرار ندارند.
برای رسیدن به این هدف، میانگین غلظت سالانه در سطح طراحی که توسط کمیسیون اروپا بیان شده حدودا Bq / m3200 است. با توجه به منابع نفوذ گاز رادون به داخل ساختمان، در مرحله طراحی ساختمان سه نکته باید مورد توجه قرار گیرد: موقعیت خاک های سطحی، راه حل های ممکن با توجه به شرایط و همچنین جزئیات نواحی مشکل ساز.
ارزیابی صحیح خطر گاز رادون در موقعیت مکانی که ساختمان جدید در آن ساخته خواهد شد، بسیار ضروری است.
پس از بررسی محل قرار گرفتن ساختمان، لازم است با توجه به شرایط منطقه میزان ریسک مربوطه را تعیین نموده و بر اساس آن اقدامات لازم را جهت جلوگیری از نفوذ گاز رادون به داخل ساختمان صورت پذیرد.
استفاده از لایه ضد رادون در زیر طبقه زیرزمین.
این لایه باید محکم باشد تا از نفوذ گاز رادون به داخل ساختمان جلوگیری نموده و از طرفی ئر مقابل اثرات مکانیکی و همچنی شرایط خاک محیطی مقاوم باشد.این لازیه در زیر بخش بیرونی ساختمان و بر روی بستر خاک قرارمی گیرد.
این لایه باید به قدری محکم باشد که مانع از عبور گازها شده و همچنین در مقابل اثرات مکانیکی و شرایط خاک محیط مقاوم باشد. این لایه بالای ستون های سیمانی قرار گرفته و در بخش زیرین ان یک سیستم تهویه مخالف جهت بهبود عملکرد آن، تعبیه می شود که بسته به شرایط منطقه ممکن است طبیعی یا اجباری باشد.
در مورد ساختمان های جدید ، گاهی اوقات می توان گاز رادون را از خاک استخراج کرد و آن را به بیرون انتقال داد و از این طریق از تماس گاز با ساختمان جلوگیری نمود. شایان ذکر است استفاده از لایه محافظ رادون همچنان ضروری است.
مواد بهینه برای ایجاد حفاظ رادون باید سه فاکتور اصلی زیر را برآورده کنند:
می توان دید که گاز رادون از طریق از طریق منافذ ساختمانی، محل اتصالات و همچنین عبور لوله ها می تواند به داخل ساختمان نفوذ کند. با این حال، این سیستم های طراحی شده بر بیس پلی اورتان یک سیستم مناسب جهت حفاظت در برابر نفوذ گاز رادون در ساختمان های جدید است.
