با توجه به ماهیت گاز رادون، سرطان ریه اولین بیماری تهدید کننده سلامتی کارگران معادن است. برای آمار دقیق، همه کارگران یک معدن، در طول یک دوره زمانی خاص شناسایی شده و سپس، وضعیت سلامتی آن ها به طور مرتب دنبال می شود.
برای آن دسته از افرادی که می میرند تاریخ و علت فوت که آیا در اثر سرطان ریه بوده است، تعیین می گردد ( هم به صورت کلی و هم با زیرگروه هایی نظیر سن و طول دوره مواجهه).
در مطالعات انجام یافته بر روی کارگرانی که در معرض رادون قرار گرفته اند، غلظت پس ماندهای رادون را به طور کلی به عنوان “سطح کار” می شناسند.” سطح کار میزانی از پس ماندهای با نیمه عمر پایین رادون در یک لیتر از هواست که منجر به انتشار معادل ۱٫۳X105 مگا الکترون ولت پتانسیل ذرات آلفا می شود.” مواجهه با چنین غلظتی از رادون در طول یک ماه کاری (معادل ۱۷۰ ساعت) و یا دو برابر این غلظت در مدت نصف ماه به نام سطح کاری در ماه (WLM) شناخته می شود.
در سال ۱۹۹۰ کمیته اثرات بیولوژیکی پرتوهای یونیزان پروژه ی بزرگی را انجام داد (BEIR VI 1999). در این پروژه یازده مطالعه بر روی ۶۰٫۰۰۰ معدن چی از اروپا ، شمال آمریکا، آسیا و استرالیا که ۲٫۶۰۰ نفر از آن ها بر اثر سرطان ریه فوت کردند مد نظر قرار داده شد. نرخ ابتلا به سرطان ریه به طور کلی با افزایش مواجهه با رادون افزایش می یابد اما، در یکی از مطالعات ابتدا با افزایش مواجهه افزایش، و سپس در دوزهای تجمعی بالا کاهش یافت.
پس از حذف دوزهای بالای WLM 3.200 در این مطالعه نرخ سرطان و مواجهه با رادون در هر یازده مطالعه به صورت خطی با یکدیگر افزایش داشتند. هرچند میزان افزایش بر واحد هر یک از این مطالعات با توجه به اینکه افزایش فقط تحت تاثیر یک فاکتور نیست با یکدیگر متفاوت بود.
درصد خطر ابتلا به سرطان ریه با زمان تغییر می کند که بیشترین خطر مربوط به ۵-۱۴ سال پس از مواجهه است.
این مطالعات همچنین مشخص کرد که خطر مواجهه با سن افراد نیز در ارتباط است به طوری که خطر ابتلا در سنین پایین تر بیشتر است.
یافته دیگر این کمیته نشان می دهد که کارگرانی که با غلظت های کمتر رادون سر و کار دارند نسبت به کارگرانی که با غلظت های بالاتر مواجه اند، افزایش بیشتری در درصد رشد نرخ سرطان ریه بر WLM دارند.
